Մինչև 1961 թվականը` գյուղ Էլար։ Քաղաքի ծննդյան տարեթիվ է համարվում 1963թ.։ 1968թ. հունվարին Հայաստանի Գերագույն Խորհրդի նախագահության հրամանագրով դասվել է շրջանային, իսկ 1970թ. օգոստոսին` հանրապետական ենթակայության քաղաքների շարքը։ Համայնքը գտնվում է Երևանից 16 կմ հեռավորության վրա, Հրազդան և Ազատ գետերի միջև, Կոտայքի ընդարձակ սարահարթում։ Քաղաքի հյուսիս - արևմտյան մասում բարձրանում է Գեղամա լեռնաշղթան, հյուսիսում` Հատիսն ու Գութանասարը, արևմուտքում ձգվում է Հրազդանի կիրճը, իսկ հարավում` Նորքի բարձունքը։ Ըստ 13-րդ դարի պատմիչ Ստեփանոս Օրբելյանի` Աթաբեկ Իվանեն Էլարը շնորհել է Լիպարիտ Օրբելյանին։ 1960-ական թթ. Մեսրոպ Սմբատյանցն առաջին անգամ հրապարակեց Աբովյանում գտնված Արգիշտի Ա-ի ուրարտական սեպագիր արձանագրությունը, որտեղ խոսվում է Ուլուսանի երկրի Դարանի /Աբովյանի նախաուրարտական անունը/ քաղաքի նվաճման մասին։ Պեղումներից հայտնաբերված նյութերն ապացուցում են, որ Աբովյանը բնակեցված է եղել` սկսած ք.ծ.ա. 4-րդ հազարամյակի վերջից։ Վաղ բրոնզեդարյան հին բնակատեղիների, ամրոցի և դամբարանադաշտի պեղումներից ի հայտ են եկել բրոնզե դարի երեք փուլերի աշխատանքի գործիքներ, գունազարդ խեցեղեն, զենքեր, պերճանքի առարկաներ։