Մարալիկ` նախկինում Մոլլագյոկչա, որը թարգմանաբար նշանակում է տերտերի կացարան, եղել է պատմական Հայաստանի Շիրակի գավառի գյուղերից մեկը: Մարալիկի արևմտյան մասում գտնվել է հին գերեզմանոց, որի տարածքում  այժմ առանձնատներ են: Այդ տարածքի շինարարական աշխատանքների ընթացքում հայտնաբերվել են հնագույն աշխատանքային գործիքներ, զենքեր, խաչքարեր, որոնք վերաբերում են 11-12-րդ դարերին: Գտնված շիրմաքարերի արձանագրությունները վկայում են, որ բնակավայրը գոյություն է ունեցել 9-11-րդ դարերում: Հին գերեզմանոցից պահպանվել է 1551,1630,1720 թվականներին վերաբերող վիմագիր շիրմաքարեր: 1829թ. թուրքական կայսրության հալածանքներից ազատվելու համար արևմտյան Հայաստանի Բասենի գավառի մի շարք գյուղերից Մոլլագյոկչա բնակավայր են տեղափոխվել և մշտական բնակություն հաստատել  59 ընտանիք` 371 անձով: Այս տարածքը նաև անվանել  են << Ղռեր>> այսինքն մեռած հարթավայր:Առաջինը 1829 թ. Մոլլագյոկչա ոտք են դրել Ավագ և Հակոբ Չարչօղլյանները, Բոզո Կարասարովը, Անդիկը, Հեբոն, Անանիան, Կիրակոսը, Գևորգը, Դոխոն, Ուռուտը: Չարչօղլյան եղբայրները և Բոզոյենք կառուցել են առաջին ձիթհանքը, իսկ մարդոյենք` ջրաղացը:1863թ. բացվել է գյուղի առաջին գյուղական դպրոցը : Թուրքական ավազակային հարձակումներից ու ավերումներից զերծ չի մնացել նաև Մոլլագյոկչան: 1918-1920թթ. Երկու հարձակում է տեղի ունեցել գյուղի վրա, որին հերոսաբար դիմագրավել  են տեղի բնակիչները: Առանձնապես կռիվներում աչքի են ընկել Սիմոնյան Առաքելը, Աղաբաբյան Աղանիկը, Չարչօղլյան Հովհաննեսը, Աբաջյան Տիգրանը, Ժաժոյան Սեդրակը և ուրիշներ: Խորհրդային Կարգերի հաստատումից հետո 1927թ. Մոլլագյոկչան վերանվանվել  է Կապուտանի, իսկ 1935թ. հուլիսի 26-ին ՀԽՍՀ կենտգործկոմի որոշմամբ `Մարալիկ: 1939թ. Աղինի շրջանի Վարչական կենտրոնը դարձել է Մարալիկը: 1962թ. օգոստոսի 30-ի կառավարության որոշմամբ Մարալիկ գյուղը ստացել է քաղաքատիպ ավանի կարգավիճակ: Մարալիկ քաղաքում գործել են Մագնիսական ուժեղացուցիչների գործարանը, պանրագործարանը, շինանյութերի ի իրերի կոմբինատը, հիդրոսարքերի գործարանը, Բամբակամանվածքային ֆաբրիկան:

 1996թ. Մարալիկ ավանը ընդգրկվում է Շիրակի մարզի մեջ և ստանում քաղաքի կարգավիճակ: